وبلاگ مجله اینترنتی آگورا
» درمان با استفاده از ضمیرناخودآگاه در دوران باستان | یکم
در تاریخ حیات آدمی، انسان های زیادی از اقوام و ملل مختلف، به طور ناخود آگاه باور داشته اند که در قسمتی از دنیا، نیرویی اسرار آمیز و شفابخش وجود دارد که می تواند تمامی عملکردهای بدن انسان را به حالت طبیعی خودشان بازگرداند، و همه بیماری های او را شفا دهد. آنها به نیرویی اسرارآمیز باور داشتند که ، تحت شرایط به خصوصی فعال می شود، و به دنبال آن کلیه درد و رنجهای فرد بیمار التيام پیدا می کند. در تاریخ کلیه ملتها، شواهدی دال بر تأیید این باور در بین مردم آنها وجود دارد.
در اولین تمدن های کره ی زمین، باور مردم اینگونه بود که نیروی مرموز ، اسرار شفابخشی و درمان بیماران، تنها در اختیار قشر خاصی می باشد که آنها کشیشان و مردان مقدس هر قوم بودند .
از نظر مردم، نیروی شفادهی قدرتی بود که مستقیما از جانب خداوند به آنها اعطا شده بود، و رسم و رسوم مربوط به فرآیند درمان بیمار، در هر قوم و ملتی با بقیه متفاوت بود. در هر قومی در هر گوشه ای از دنیا فرایند درمان با نوعی مراسم دینی و مذهبی تلفیق داده شده بود تا لطف خداوند را برای شفای بیمار جذب کنند؛ از این رسوم می توان به مراسم هایی مانند قربانی کردن، رقصیدن دور آتش، و یا استفاده از انواع طلسم و گردنبند و فعالیت هایی از این دست اشاره کرد.
برای مثال، در برخی از مذهب های باستانی، موبدان در معابد به بیمارها ماده ی مخدر میخورانده اند، و قبل از اینکه بیمار به خواب رفته شود، در حالتی شبیه تمرکز به او تلقین می کرده اند که خداوند در خوابش به دیدار او می آید و بیماری اش را شفا می دهد.
موارد بسیاری از اسناد به جا مانده اشاره کرده اند که در تعداد زیادی از موارد، شخص بیمار شفا می یافته است.
اکنون دیگر برای شما هم کاملا مشخص است که این اتفاق، تنها نتیجه تلقین به ضمیر ناخودآگاه فرد بیمار بوده است.
انسان هایی که در دوره ی یونان قدیم ، هکاته را پرستش می کرده اند، اعتقاد داشته اند که بعد از اجرای آداب و رسوم به خاصی، این الهه به رویای آنها آمده و بیماری هایشان را درمان می کند. آنها می بایست قبل ازبه خواب رفتن ، بر اساس یک دستور العمل عجیب و اسرار آمیز، به درگاه آن الهه دعا می کرده اند.
این افراد می بایست دم مارمولَک را با رازیانه ،کُندر و همچنین صمغی از درخت مرمک مخلوط می کردند، و در فضای آزاد و زیر نور ماه این ترکیب را می ساییدند تا به صورت آردشکل در بیاید، و سپس آن آرد را در شراب ریخته و هم میزدند تا خوب حل شود بعد می نوشیدند. در اسنادی که از آن دوران موجود است، بسیاری از اشخاص به دنبال نوشیدن این معجون تهوع آور، شفا پیدا کرده اند.
